Ο Μίλτον Φρήντμαν για τα ναρκωτικά

Δεκ 29th, 2006 | | Κατηγορία: Πολιτική | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

του Τάσου Αβραντίνη

O Μίλτον Φρήντμαν υπήρξε συνειδητά ένας ακτιβιστής οικονομολόγος που χωρίς να πάψει ποτέ να είναι προσηλωμένος στην οικονομική επιστήμη ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τις πρακτικές εφαρμογές της. Εκτός από τη θεωρητική ανάλυση τόνιζε, ότι τον ενδιέφεραν κυρίως οι βίδες και τα παξιμάδια.

Ένας από τους τομείς –όχι σίγουρα ο μόνος- που ο Φρήντμαν άσκησε μέχρι το θανατό του σκληρή κριτική στην Αμερικανική κυβέρνηση ήταν η πολιτική που ακολουθούσε η τελευταία εναντίον των ναρκωτικών, πολιτική που ο πατέρας Μπους είχε ονομάσει «ο Πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών». Στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία το έτος 1990 -σε δορυφορική σύνδεση- να τον ακούσουμε να μιλάει για το θέμα αυτό σε συνέδριο που διοργάνωσε η Διεθνής Αντιαπαγορευτική Ένωση.

Ο Friedman συστηματικά εργάστηκε πάνω στην οικονομική ανάλυση της απαγορευτικής πολιτικής (εξαιρετική η εύληπτη μελέτη των M.Friedman & T. Szasz «On Liberty and Drugs» Washington, D.C.:Drug Policy Foundation, 1992) αναπτύσσοντας δύο βασικά επιχειρήματα εναντίον της:

Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη παρέμβαση από την παρέμβαση του κράτους για το καλό μας στον πυρήνα των δικαιωμάτων μας

Το πρώτο επιχείρημα εναντίον της απαγορευτικής πολιτικής στο θέμα των ναρκωτικών διατυπώνεται επί της αρχής της απαγόρευσης. Αναρωτιέται κανέις εάν επιτρέψουμε την παρέμβαση του κράτους στο ζήτημα των ναρκωτικών με το σκεπτικό ότι το κάνουμε για το καλό του ατόμου γιατί αυτή η απαγόρευση να μην ισχύσει και για την κατανάλωση τροφών που αποδεδειγμένα χαλάνε τα δόντια, αυξάνουν τη χοληστερίνη ή καταστρέφουν το ήπαρ. Ανοίγουμε έτσι τον ασκό του αιόλου το κράτος να διευρύνει υπέρμετρα την παρουσία του στην ιδιωτική ζωή των ατόμων. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη παρέμβαση από την παρέμβαση του κράτους για το καλό μας στον πυρήνα των δικαιωμάτων μας. Η μόνη δικαιολόγηση της παρέμβασης της εξουσίας σε κάθε μέλος μιας κοινωνίας στην οποία είναι κατοχυρωμένα τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών της, εναντίον της θελήσεώς του είναι για να εμποδιστεί να προξενήσει ζημιά σε άλλους. Στη λογική αυτή και το ποινικό δίκαιο των σύγχρονων δικαιοκρατούμενων κοινωνιών τιμωρεί το έγκλημα ως υλική ενέργεια που στρέφεται εναντίον εννόμων αγαθών άλλων προσώπων όχι του εαυτού μας, έχουμε δηλαδή φιλελεύθερο και αντικειμενικό ποινικό σύστημα με το οποίο είναι εντελώς ασύμβατη η απαγόρευση των αυτοκαταστροφικών πράξεων.

Το δεύτερο επιχείρημα είναι αυτό της αποτελεσματικότητας της κατασταλτικής πολιτικής. Πολλοί από μας έχουμε την εσφαλμένη εντύπωση, ότι το κράτος είναι ικανό να αντιμετωπίσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα, όπως στην περίπτωση μας των ναρκωτικών. Λησμονούμε όμως ότι εάν η επιφορτισμένη να λύσει το πρόβλημα γραφειοκρατία το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και το επιλύσει δε θα υπάρχει λόγος να υφίσταται και οι κρατικοί υπάλληλοι θα κινδυνεύουν στη χειρότερη γι΄αυτούς περίπτωση να απολυθούν ή στην καλλίτερη να μεταταγούν σε άλλες κρατικές υπηρεσίες. Η γραφειοκρατία έχει την τάση να επεκτείνεται και να ζητάει διαρκώς νέες αρμοδιότητες και νέα αντικείμενα που «δικαιολογούν» την ύπαρξή της. Οι φορολογούμενοι πληρώνουν διαρκώς περισσότερους φόρους για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των ναρκωτικών από το κράτος, η γραφειοκρατία επεκτείνεται συνεχώς αυξάνοντας τις δαπάνες της και το πρόβλημα μεγαλώνει μαζί με τις δαπάνες του κράτους για την επίλυσή του.

εάν η επιφορτισμένη να λύσει το πρόβλημα γραφειοκρατία το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και το επιλύσει δε θα υπάρχει λόγος να υφίσταται

Ο Φρήντμαν ισχυρίζεται ότι η επιστημονική ανάλυση και η εμπειρική έρευνα αποδεικνύουν ότι, όπου στην αγορά δημιουργείται ένα κενό σπεύδει να το καλύψει η μαύρη αγορά, ότι ο απαγορευμένος καρπός είναι πάντα κάτι που ασκεί μεγαλύτερη γοητεία στος ανθρώπους. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι το κίνητρο εκείνου που προσηλυτίζει νέους ανθρώπους στα ναρκωτικά. Πολλοί γίνονται τοξικομανείς από κάποια άτομα που τους ωθούν προς τα ναρκωτικά και πιθανότατα τους προσφέρουν δωρεάν και τις πρώτες δόσεις. Το άτομο που κάνει αυτή την προώθηση έχει τα κέρδη του αφού όταν κάποιος εθίζεται στα ναρκωτικά γίνεται τακτικός πελάτης. Εάν τα ναρκωτικά απελευθερωθούν ο παράγοντας κέρδος εξαφανίζεται αφού ο τοξικομανής θα μπορούσε να τα προμηθευτεί φθηνότερα από νόμιμη πηγή. Σε κάθε περίπτωση άσχετα με την αύξηση ή μείωση του αριθμού των τοξικομανών θα ήταν καλύτερα τα πράγματα για τον τοξικομανή εάν σκεφθούμε ότι σήμερα τα ναρκωτικά είναι πανάκριβα και αμφίβολης ποιότητας. Το 90% των θανάτων από ναρκωτικά οφείλεται στη νόθευσή τους ή εξ αιτίας αυτής σε υπερβολική δόση. Οι τοξικομανείς αναγκάζονται να συνδέονται με εγκληματίες προκειμένου να προμηθεύονται τα ναρκωτικά, γίνονται οι ίδιοι εγκληματίες για να μπορούν να χρηματοδοτούν την έξη τους, διακινδυνεύουν κάθε στιγμή να μολυνθούν από σοβαρές ασθένειες και παίζουν με το θάνατο.

Τώρα για την υπόλοιπη κοινωνία υπάρχει κίνδυνος από τη στιγμή που τα ναρκωτικά είναι παράνομα. Όλες οι εγκληματολογικές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι τοξικομανείς διαπράττουν σχεδόν όλα τα “εγκλήματα του δρόμου”, όπως αποκαλούνται.

Θέλετε να μελετήσουμε την πολιτική οικονομία της απαγορευτικής πολιτικής:

Όλες οι εγκληματολογικές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι τοξικομανείς διαπράττουν σχεδόν όλα τα “εγκλήματα του δρόμου”

α. Ο αριθμός των φυλακισμένων για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών είναι περίπου το ένα τρίτο του συνολικού αριθμού των φυλακισμένων στη χώρα μας και είμαι σε θέση να γνωρίζω, ότι το ίδιο συμβαίνει σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες με απαγορευτική πολιτική στο θέμα των τοξικοεξαρτητικών ουσιών. Oι φυλακισμένοι αυτοί επιβαρύνουν τον κρατικό προοϋπολογισμό με δαπάνες που κυρίως αφορούν i) άμεσα στη διαβίωσή τους στις φυλακές, στη συντήρησή τους με νόμιμα ναρκωτικά, στην εκπαίδευση και στην περίθαλψή τους, ii) στο κόστος της μισθοδοσίας των απασχολουμένων σωφρονιστικών, διοικητικών και τεχνικών υπαλλήλων υπαλλήλων και iii) στο κόστος συντήρησης και λειτουργίας των φυλακών. Πέραν αυτών πρέπει κανείς να υπολογίσει τη σημαντική επιβάρυνση των φυλακών μας με υπεράριθμους φυλακισμένους γεγονός που είναι η αιτία για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης όλων ανεξαιρέτως των φυλακισμένων και της παρεπόμενης εξ αυτών των συνθηκών εγκληματικότητας μέσα στις φυλακές καθώς και το δημοσιονομικό κόστος της συντήρησης, βελτίωσης και επέκτασης των φυλακών και σωφρονιστικών καταστημάτων και της πρόσληψης νέων συφρονιστικών υπαλλήλων.

β. O αριθμός των σχετικών με τα ναρκωτικά υποθέσεων που καθημερινά εκδικάζονται στις αίθουσες των ποινικών δικαστηρίων μας είναι περίπου το ένα τέταρτο του συνολικού αριθμού των ποινικών υποθέσεων που εκδικάζονται χωρίς να υπολογίσουμε τον τρομακτικό αριθμό των ποινικών υποθέσεων, στις οποίες το έγκλημα που διαπράχθηκε είναι φαινομενικά άσχετο με τα ναρκωτικά η βασική του αιτία όμως είναι η απαγόρευση και η εξ αυτής αγωνιώδης προσπάθεια του χρήστη να βρει τη «δόση» του ακόμη και με τη διάπραξη κάποιου εγκλήματος. Oι υποθέσεις αυτές επιβαρύνουν τον κρατικό προοϋπολογισμό με δαπάνες που κυρίως αφορούν i) στο κόστος συντήρησης και λειτουργίας των δικαστηρίων, ii) στο κόστος της μισθοδοσίας των δικαστών, δικαστικών υπαλλήλων και του βοηθητικού αστυνομικού μηχανισμού των δικαστηρίων (αστυνομικοί που χρησιμεύουν στην προσαγωγή κ.ο.κ.). Πέραν αυτών οι παρεπόμενες συνέπειες είναι εξίσου επώδυνες για το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης και την κοινωνία i) με τη δραματική καθυστέρηση στον προσδιορισμό και τη συζήτηση όλων των υποθέσεων, ii) με τη δραματική καθυστέρηση συνολικά στην απονομή της δικαιοσύνης που εκτός των άλλων δημιουργεί ένα σημαντικό αρνητικό κόστος σε όλους ανεξαιρέτως τους διαδίκους iii) με την συνακόλουθη υποβάθμιση της ποιότητας της απονομής της δικαιοσύνης και συνεπώς τη μείωση της αξιοπιστίας της στα μάτια των πολιτών.

γ. Oι συνολικές ετήσιες δαπάνες του διωκτικού μηχανισμού είναι το άθροισμα του κόστους ενός εκάστου αστυνομικού (μισθός, υπερωρίες, οδοιπορικά, επιδόματα, ασφαλιστικές εισφορές κοκ.) και των δαπανών λειτουργίας αυτού του μηχανισμού.

δ. O κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται με τις δαπάνες συντήρησης και λειτουργίας i) του νοσηλευτικού μηχανισμού που είναι επιφορτισμένος να αντιμετωπίζει τις βιολογικές συνέπειες της απαγορευτικής πολιτικής, κυρίως δε την αντιμετώπιση των μολυσματικών ασθενειών (AIDS, Hπατίτιδες κλπ, που η μετάδοση τους είναι αποτέλεσμα της παρανομίας της χρήσης των ελεγχόμενων ουσιών), ii) του νοσηλευτικού μηχανισμού που θα παρέχει τις πρώτες βοήθειες και περιθάλπτει τους εξαρτημένους, iii) των θεραπευτικών κοινοτήτων του KE.Θ.E.A, iv) του O.K.A.NA (συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας των υπαλλήλων του).

τα φρικτά αποτελέσματά της πολιτικής της απαγόρευσης αποσιωπούνται από ένα καλά οργανωμένο συνδυασμό συμφερόντων επαγγελματιών πολιτικών, οικονομικών συμφερόντων

ε. O τζίρος της μαύρης αγοράς των ναρκωτικών ξεπερνά κάθε χρόνο στην Ελλάδα κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς τα δέκα δισεκατομμύρια Ευρώ. Mπορεί κανείς να αναλογιστεί το ύψος της απώλειας των φορολογικών εσόδων για το κράτος, και το σημαντικότερο: το «παράπλευρο» αποτέλεσμα του «πολέμου των ναρκωτικών» που δεν είναι άλλο από το ξέπλυμα των χρημάτων αυτών σε νόμιμες δραστηριότητες. Aναλογιστείτε, πόσοι έμποροι ναρκωτικών ελέω απαγόρευσης μπορεί να είναι επιφανείς παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής μας ζωής. Η απαγορευτική πολιτική «επιτυγχάνει» να μεταφέρει αδιόρατα κέρδη στα εγκληματικά δίκτυα που ελέγχουν τη μαύρη αγορά των ναρκωτικών, σημαντικά βάρη στους φορολογούμενους πολίτες και ανεπανόρθωτες ζημιές στον κοινωνικό ιστό της χώρας.

Συμπερασματικά τα φρικτά αποτελέσματά της πολιτικής της απαγόρευσης αποσιωπούνται από ένα καλά οργανωμένο συνδυασμό συμφερόντων επαγγελματιών πολιτικών, οικονομικών συμφερόντων που έχουν σημαντικό όφελος να παραμένουν κάποιες ουσίες απαγορευμένες, ώστε να μην είναι ανταγωνιστικές της δικής τους παραγωγής, της πανίσχυρης γραφειοκρατίας των ναρκωτικών που λυμαίνεται τα χρήματα των ανυποψίαστων φορολογουμένων για να διατηρήσει και διευρύνει τα προνόμιά της και της μαύρης αγοράς.

Η κρατική πολιτική, όπως αποδεικνύει μεταξύ άλλων και η ανάλυση του Φρήντμαν, που βασίζεται στην καταστολή και την απαγόρευση έχει παταγωδώς αποτύχει αφού προηγουμένως δημιούργησε εκατόμβες θυμάτων και εκατομμύρια εξαθλιωμένων ανθρώπων επιμελώς κρυμμένων στις παρυφές της κοινωνίας μας.

————————————————————————–
To κείμενο είναι από την ομιλία του Τ.Αβραντίνη στην εκδήλωση για την Πολιτική Παρακαταθήκη του Μίλτον Φρήντμαν στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στις 22/12/06.

26 σχόλια
Leave a comment »

  1. Ποια είναι, λοιπόν, η εναλλακτική πρόταση ;

    Τι σημαίνει, πρακτικά, αντιαπαγορευτική πολιτική για την αντιμετώπιση του τοξικομανή ;

  2. Ο λόγος που η ελεύθερη κυκλοφορία των ναρκωτικών απαγορεύεται είναι οι τεράστιες εξωτερικές επιβαρύνσεις που αυτό θα προκαλούσε στον κοινωνικό ιστό. Αυτές οι επιβαρύνσεις είναι μεγαλύτερες από το κόστος που προκαλεί η απαγόρευση του.
    Φαντάστειτε μία κοινωνία σαν την ελληνική με τα προβλήματα που ήδη έχει (για να σας προλάβω μην μου φέρετε ως παράδειγμα την Ολλανδία δίοτι και πιο πλούσιο Κράτος από την Ελλάδα είναι και λιγότερα κοινωνικά προβλήματα έχει) να υπήρχε ανεξέλεγκτη χρήση ναρκωτικών ουσιών…
    Εξάλλου δεν είναι καλή ιδέα να καταργείς μία γραφειοκρατεία (της απαγόρευσης) για να δημιουργείς μία άλλη (της πρόνοιας)! Τελικά τι κερδίζεις αφού πάλι θα την πληρώνεις!
    Μπορώ από τώρα να φανταστώ τις διαμαρτυρίες των αντικρατιστών που πλέον θα βρουν άλλον λόγο να κατηγορούν το κράτος και αυτός θα είναι ότι έχει υπό την επιρροή του εθισμένους πολίτες και τους ”κατευθύνει” όπως τα συμφέροντα του θέλουν…!
    Δεν μπορώ επίσης να καταλάβω το επιχείρημα ότι η γραφειοκρατία δεν λύνει το πρόβλημα διότι τότε θα πάψει να υπάρχει λόγος να υφίσταται… Περίφημα… Τότε να καταργήσουμε ολόκληρο το Κράτος και να ξαναγίνουμε ζούγκλα αφού κανένας κρατικός λειτουργός δεν ενδιαφέρεται να κάνει τη δουλειά του, επίσης τι τους θέλουμε τους πολιτικούς αφού αν μας λύσουν τα προβλήματα μας δεν θα υπάρχει λόγος να ξαναβγούν!
    Νομίζω αυτό το επιχείρημα δεν ευσταθεί.

  3. τα “κοινωνικα προβληματα” δεν ειναι κατι καλα ορισμενο. Στην πραγματικοτητα εχουμε δυο ειδων θεματα απο την καταχρηση ναρκωτικων:

    – εξωτερικοτητες, δηλαδη βλαβες προς ασχετους τριτους λογω εγκληματικοτητας , μειωμενης ικανοτητας συνεννοησης, οδηγησης κτλ

    Αυτες απο την μια θα εξαφανιστουν (δεν ειδα κανεναν να σκοτωνει ή να κλεβει για ενα τσιγαρο ουτε θα το κανει για καποιο νομιμο ναρκωτικο που θα ειναι το ιδιο φτηνο με την νικοτινη ή με μια ασπιρινη) ή απο την αλλη πρεπει να ρυθμιζονται ακριβως οπως το αλκοολ (απαγορευεται η χρηση οταν δουλευεις, πριν οδηγησεις κτλ)

    – βλαβες προς το ιδιο το ατομο που επηρεαζουν λογικα και τους αμεσους συγγενεις

    εδω ο κλασικος φιλελευθερισμος πιστευει στην δυναμη του ατομου και στην προσωπικη ευθυνη. Νομιζω ομως οτι η συγχρονη νευρολογια ακυρωνει λιγο αυτην την θεωρια και φερνει σε δυσκολη θεση τον φιλελευθερισμο. Ενας ηρωϊνομανης πχ μπορει να εχει φυσικη προδιαθεση και να αδυνατει να ελευθερωθει χωρις βοηθεια. γιαυτο για την ηρωϊνη θα ηθελα καποιες σοβαρες μελετες που να εξηγουν πως θα λειτουργει η προληψη, θεραπεια κτλ Σιγουρο ειναι οτι με ελεγχομενη ηρωϊνη θα μειωθουν οι θανατοι στο ελαχιστο αν και πιθανως θα αυξηθει η χρηση στην αρχη. για μενα η αξια της προσωπικης ελευθεριας ειναι τοσο μεγαλη που προτιμω νομιμα σκληρα ναρκωτικα και καποια αυξημενα εξοδα για θεραπειες (που δεν ειμαι καν οτι θα ειναι αυξημενα, μια και με την πληροφορηση και ελεγχο θα μειωθουν οι καταχρησεις) παρα μια απαγορευση που κοστιζει ζωες, μου περιοριζει την ελευθερια, βαζει ατομα στην φυλακη που ποτε δεν εβλαψαν κανεναν και φυσικα χρηματοδοτει τις μαφιες!

    Σε καθε περιπτωση ομως πρεπει να γινει διαχωρισμος. Το χορτο ας πουμε (μαριχουανα, χασις κτλ) δεν προκαλει κανεναν εθισμο και γενικα πολυ μικρη ζημια στην υγεια, μικροτερη απο το τσιγαρο! Εδω η θεωρια της αυτοβλαβης ειναι απλα αβασιμη! Και γενικοτερα νομιζω το χορτο ειναι απο τις περιπτωσεις που ειναι εντελως απαραδεκτο να διωκονται ποινικα:

    Ο καπνιστης μαριχουανας δεν βλαπτει κανενα, ειναι ανικανος για βιαιη συμπεριφορα (εδω δεν μπορει να σηκωσει τα ποδια του!), δεν εθιζεται, δεν εχει κανεναν λογο να κλεψει (ειναι ηδη φτηνο το προϊον και φυσικα θα γινει πιο φτηνο αν ειναι νομιμο και μπορει ο καθενας να εχει μια δυο γλαστρες) και βλαπτει την υγεια του οσο περιπου ενας καπνιστης νικοτινης, ενας μεσος ποτης κρασιου ή ενας τυπος που τρωει συνεχως λιπαρο κρεας!
    Η ποινικοποιηση του χορτου πηγαζει εν μερει απο ανελευθερους πουριτανους που πριν 70 χρονια ηθελαν να απαγορευσουν και το αλκοολ και σημερα πια απο την μεγαλη αγνοια και παραπληροφορηση (οι γνωστοι μυθοι στα ΜΜΕ που το προβαλλουν σαν εθιστικο ναρκωτικο, εισοδο σε σκληρα ναρκωτικα κτλ Ολα φυσικα αναληθη, οπως τρανταχτα δειχνει η Ολλανδια.)

    Η κοκαϊνη επισης δεν ειναι πολυ κακη για την υγεια με ελεγχομενη χρηση, αλλα ειναι τρομερα εθιστικη. Δεν βρισκω οτι χρειαζεται τρομερος ελεγχος αλλα μαλλον πληροφορηση που θα οδηγησει σε χρηση με μετρο. γιατι το πιστευω οτι μπορουν οι ανθρωποι με καποια πληροφορηση και παρακινηση να ελεγχουν τις εξεις τους?

    γιατι υπαρχει ενα νομιμο ναρκωτικο που ειναι πιο εθιστικο απο ολα οσα αναφεραμε (συμφωνα με εξαιρετικη μελετη του Εκονομιστ)! Η νικοτινη εθιζει σε τεραστιο ποσοστο (πραγμα που γνωριζει καθε ατομο που θελει να το κοψει) και προκαλει τεραστιες ζημιες στην υγεια. Παρολαυτα δεν εχω βρει ενα μπαρ μη καπνιστων στην αθηνα! Ουτε καν στις δημοσιες υπηρεσιες δεν μπορεις να κρυφτεις απο τις διαθεσεις των αγενων θεριακληδων! Καγχαζω οταν το ελληνικο κρατος απαγορευει το χορτο για την “προστασια μου” αλλα με εκθετει με το ζορι σε νεφη πισσας και νικοτινης!
    Κιομως σε αλλες κοινωνιες εχουν περιορισει με πληροφορηση και μετρα την χρηση νικοτινης σε πολυ χαμηλα επιπεδα. Αν μπορει να γινει για την νικοτινη λοιπον μπορει να γινει και για αλλα, λιγοτερο εθιστικα ναρκωτικα…

    τελος για χαπια, μεθαμφεταμινες κτλ χρειαζεται παρα πολλη πληροφορηση και ουσιαστικος ελεγχος γιατι ακομα και οταν δεν ειναι κακης ποιοτητας, ειναι εξαιρετικα επικινδυνα για την υγεια.

    ΥΓ ριξτε και μια ματια στην γνωμη του Νομπελιστα Γκαρυ Μπεκερ περι ναρκωτικων

  4. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι το οποίο το ακούω να επαναλαμβάνεται συνεχώς ενώ είναι 100% αναληθές…
    ΚΑΝΕΝΑΣ χρήστης ΔΕΝ πάει στη φυλαή επείδη κάνει ατομική χρήση ναρκωτικών. Αυτοί που πάνε φυλακή είναι οι έμποροι και τα “βαποράκια”.
    Όπως καταλαβαίνετε αυτά τα “καλόπαιδα” δεν αρκούνται στο να κρατήσουν την “απόλαυση” για τον εαυτό τους αλλά επιδιώκουν να βάλουν και άλλους στο παιχνίδι προκειμένου είτε να διευρύνουν την πελατεία τους είτε να εξασφαλίσουν χρήματα για τη δική τους δόση.
    Σε κάθε περίπτωση πάντως ισχύει ότι και η δικαιοσύνη και η αστυνομία (το γνωρίζω από πρώτο χέρι) είναι αρκετά ελαστικοί απέναντι στους χρήστες (αντιμετωπίζονται σαν ασθενείς με πλήρη κατανόηση για το πρόβλημα τους) ενώ δεν ισχύει το ίδιο για αυτούς που περιέγραψα παραπάνω.

  5. Η φιλελεύθερη αντίληψη είναι σωστή ως προς το ότι οι συνθήκες που οδηγούν σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά υπάρχουν ανεξάρτητα από το μέσο που τις εξυπηρετεί : Κάποιος που θέλει να αυτοκτονήσει, για τους Χ λόγους, θα το κάνει είτε με την τελευταία δόση της ηρωίνης, είτε κόβοντας τις φλέβες του, είτε παρακολουθώντας την ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού. Μια φιλελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να του αρνηθεί αυτό το δικαίωμα αυτοκαθορισμού, κι ας μην το επιδοκιμάζει γενικά.

    Η παραπομπή που έδωσε ο κ.Γεωργανάς στην θέση του κ.Μπέκερ είναι σαφώς πιο διαφωτιστική από το αρχικό κείμενο ως προς το τι (και πώς) μπορεί να αντικαταστήσει την πολιτική της απαγόρευσης των ναρκωτικών, και πρέπει να πω ότι συμφωνώ με αυτήν την ανάλυση.

    Ωστόσο παραμένει το ερώτημα ποιες ακριβώς ουσίες μπορούν να υπαχθούν σε ένα τέτοιο καθεστώς νόμιμης εμπορίας και χρήσης. Χρειάζεται, επομένως, ουσία προς ουσία επιστημονική τεκμηρίωση για τις επιπτώσεις τους στην ανθρώπινη υγεία, όπως το επιχειρεί ο κ.Γεωργανάς στο σχόλιό του.
    Διότι, ενδεχομένως, κάποιες από αυτές είναι τόσο τοξικές ώστε, όντως, να δικαιολογούν την απαγόρευσή τους.

    Κλείνοντας, πρέπει να πω ότι αν θέλουμε αυτές οι απόψεις να μην παρεξηγούνται και να μην τρομάζουν την κοινή γνώμη, όπως το κάνουν σήμερα, πρέπει ως συμπλήρωμα στην πρακτική εφαρμογή τους (το τονίζω αυτό), να τίθεται πάντα η προοπτική τους θεώρηση.
    Ό,τι δηλαδή, η νομιμοποίηση συγκεκριμένων ναρκωτικών δεν είναι η πανάκεια για το πρόβλημα, αλλά μάλλον το πρώτο βήμα σε μια πορεία αντιμετώπισης, το αναγκαίο πλαίσιο για να τεθεί το θέμα στις σωστές του βάσεις.
    Και ίσως η κοινωνική πλέον απαίτηση αποδειχθεί πολύ πιο αμείλικτη (και αποτελεσματική) ακόμα και από την κρατική καταστολή, όπως δείχνει η εμπειρία με το κάπνισμα σιγαρέττων, σε Ευρώπη και ΗΠΑ, που τείνει πλέον να εξοβελιστεί από κάθε δημόσιο χώρο, κλειστό ή υπαίθριο!

  6. Ενώ συμφωνώ με το πνεύμα της τοποθέτησης, με προβληματίζει το εξής επιχείρημα:

    O τζίρος της μαύρης αγοράς των ναρκωτικών ξεπερνά κάθε χρόνο στην Ελλάδα κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς τα δέκα δισεκατομμύρια Ευρώ.

    Έχω την εντύπωση πως η αξία των προϊόντων αντανακλά τις κατασταλτικές συνθήκες υπό τις οποίες διακινούνται. Αν εξέλειπαν αυτές, τότε ο τσίρος της αγοράς των ναρκωτικών θα επεφτε διότι θα “ξεφούσκωνε” η αξία τους. Έτσι τα φορολογικά έσοδα θα έπεφταν. Θα μπορούσαμε βεβαίως να ισχυριστούμε πως ο τσίρος μπορεί και να μεγάλωνε ακόμη κι αν μειωνόταν η αξία των προϊόντων, κι αυτό επειδή θα αυξανόταν το καταναλωτικό κοινό.

  7. Κάποιος που θέλει να αυτοκτονήσει, για τους Χ λόγους, θα το κάνει είτε με την τελευταία δόση της ηρωίνης, είτε κόβοντας τις φλέβες του, είτε παρακολουθώντας την ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού.

    οχι ακριβως. Νομιζω εχουμε βρει οτι καποιοι ανθρωποι ειναι πιο επιρρεπεις στον τζογο, ή σε καποια ναρκωτικα επειδη νιωθουν μεγαλυτερη ευχαριστηση απο αυτες τις πραξεις. δεν ειναι φυσικα οτι θελει να πεθανει ο ηρωϊνομανης, ειναι οτι εχει μεγαλυτερη ταση προς τετοια πραγματα. Ειναι δυσκολο να κρατησουμε απολυτα το δογμα της ατομικης ευθυνης και ατομικης επιλογης μπροστα στα δεδομενα της επιστημης

    Διότι, ενδεχομένως, κάποιες από αυτές είναι τόσο τοξικές ώστε, όντως, να δικαιολογούν την απαγόρευσή τους.

    αυτο δεν επαρκει. η χλωρινη ειναι τρομερα τοξικη αλλα δεν απαγορευεται. Πρεπει να βρουμε οτι υπαρχει τεραστιος εθισμος που δεν μπορουν να ελεγξουν μερικοι, ΚΑΙ να βρουμε οτι προκαλειται τεραστια βλαβη στους αλλους ή στην υγεια των χρηστων ΚΑΙ οτι δεν υπαρχει κανενας αλλος τροπος ελεγχου.

    Ό,τι δηλαδή, η νομιμοποίηση συγκεκριμένων ναρκωτικών δεν είναι η πανάκεια για το πρόβλημα, αλλά μάλλον το πρώτο βήμα σε μια πορεία αντιμετώπισης, το αναγκαίο πλαίσιο για να τεθεί το θέμα στις σωστές του βάσεις.

    οπως με τα ιδιωτικα ΑΕΙ η επιχειρηματολογια νομιζω ειναι αναποδη. Το βαρος της αποδειξης πεφτει στους απαγορευτες, οχι στους επιθυμωντες την ελευθερια τους. Δεν χρειαζεται δηλαδη να δειξει κανεις οτι η αποποινικοποιηση (ή τα ιδιωτικα ΑΕΙ) θα κανει καλο. Υπαρχουν πολλα πραγματα που δεν κανουν καλο, αλλα δεν τα απαγορευουμε!

    Τυχαινει βεβαια σε πολλα ναρκωτικα η αποποινικοποιηση να μπορει πραγματικα να κανει καλο, καθως θα εξαλειψει τεραστια προβληματα με το μικρο κοστος της ελαφρα διευρυμενης χρησης (αλλα μειωση της καταχρησης και πολυ μειωμενων ζημιων στην υγεια των χρηστων οπως ειπα).

    Οπως λες για τα τσιγαρα, πρεπει να συνειδητοποιουμε οτι καποια πραγματα περιοριζονται οταν η κοινωνια ειναι ωριμη και η πληροφορηση καλη. Οπως λεει ο Εκονομιστ πηρε δεκαετιες να περιοριστει η καταχρηση του τζιν στις βιομηχανικες κοινωνιες. Σημερα στις ΗΠΑ λογω της πουριτανικης απαγορευσης του αλκοολ πριν καποια ηλικια, τα παιδια πανε στα κολλεγια και σχεδον αυτοκτονουν πινοντας απαραδεκτες ποσοτητες! Αντιθετα το μεσο ελληνοπαιδο που επινε κρασι απο το ποτηρι των γονιων στα 12 του, κατα κανονα ξερει να ελεγχει την χρηση αλκοολ!

    ληρ φυσικα εχεις δικιο, τα φορολογικα εσοδα δεν πρεπει να υπολογιζονται με βαση τις σημερινες τιμες. Αλλα το οφελος μας πρεπει να μετριεται με βαση τα σημερινα εξοδα που φευγουν απο πολιτες για να πανε σε μαφιες. Μια πτωση 80-90% των τιμων θα φερει μεταξυ αλλων μια τεραστια αποδυναμωση της μαφιας και μεγαλη ελαφρυνση των πολιτων.

    ΚΑΝΕΝΑΣ χρήστης ΔΕΝ πάει στη φυλαή επείδη κάνει ατομική χρήση ναρκωτικών. Αυτοί που πάνε φυλακή είναι οι έμποροι και τα “βαποράκια”.

    στράτο ποσο σιγουρος εισαι? εγω ξερω οτι αν βρεθεις με 1 γρ κανναβη (δηλαδη μιλαμε για δυο τσιγαρα) συλλαμβανεσαι, σε βασανιζουν κανα δυο μερες στο τμημα (συχνα και κυριολεκτικα, αφου πεφτει ξυλο) και πας δικαστηριο! το αν θα την γλιτωσεις (ειδικα αν ειναι δευτερη+ φορα) ειναι στην διακριτικη ευχερεια του δικαστη! Ακομα και αν ο δικαστης κανει το σωστο και αφησει τον χρηστη να φυγει εχουμε προσβολη της προσωπικοτητας του, χαμενες ωρες εργασιας, δικαστικα εξοδα κτλ κτλ Με ποιο δικαιωμα υποχρεωνουμε συμπολιτες μας σε τετοιο εξευτελισμο, επειδη καναν κατι που δεν ενοχλει κανεναν??

    Στην Γερμανια σε αντιστοιχη περιπτωση το πολυ να γινει κατασχεση επι τοπου, και στην Ισπανια ισως ουτε καν αυτο! Να μην μιλησω για Ολλανδια και Ελβετια που απλα εισαι ελευθερος να καπνιζεις ο,τι θες.
    Και φυσικα σε αυτες τις χωρες μπορεις να εχεις την γλαστρα σου ωστε να μην τρεχεις στις μαφίες, ενω στην Ελλαδα με μια γλαστρα σε κυνηγανε ως εμπορο!

    Για διαφορες λεπτομερειες κοιταξτε και την ενδιαφερουσα σελιδα του Ελληνικου Δικτυου Ελευθερης Κανναβης ή για το νομικο στατους της κανναβης σε αλλες χωρες δειτε αυτο το αρθρο απο τα ΝΕΑ

  8. οχι ακριβως. Νομιζω εχουμε βρει οτι καποιοι ανθρωποι ειναι πιο επιρρεπεις στον τζογο, ή σε καποια ναρκωτικα επειδη νιωθουν μεγαλυτερη ευχαριστηση απο αυτες τις πραξεις. δεν ειναι φυσικα οτι θελει να πεθανει ο ηρωϊνομανης, ειναι οτι εχει μεγαλυτερη ταση προς τετοια πραγματα. Ειναι δυσκολο να κρατησουμε απολυτα το δογμα της ατομικης ευθυνης και ατομικης επιλογης μπροστα στα δεδομενα της επιστημης…

    Δεν διαφωνώ σε αυτά. Ούτε αυτό που έγραψα τα παραγνωρίζει, διότι μίλησα για συνθήκες που οδηγούν σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και σε αυτές φυσικά και περιλαμβάνονται η δομή της προσωπικότητας του ατόμου, που με τη σειρά της επηρεάζεται από πολλούς (γενετικούς και περιβαλλοντικούς) παράγοντες.

    Απλά, από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η ροπή, οι διέξοδοι που θα βρει ποικίλλουν: τα ναρκωτικά είναι μόνο μία από αυτές.
    [Και δεν συμφωνώ ότι ο ηρωϊνομανής δεν θέλει να πεθάνει. Αν και είναι περισσότερο θέμα ψυχολογίας, μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι αυτός γνωρίζει τις συνέπειες της χρήσης: τις αισθάνεται, τις βλέπει στον περίγυρό του από αυτούς που φεύγουν… το θέμα είναι δεν μπορεί(δεν έχει τη δύναμη) να κάνει διαφορετικά, για όλους τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω.]

    αυτο δεν επαρκει. η χλωρινη ειναι τρομερα τοξικη αλλα δεν απαγορευεται. Πρεπει να βρουμε οτι υπαρχει τεραστιος εθισμος που δεν μπορουν να ελεγξουν μερικοι, ΚΑΙ να βρουμε οτι προκαλειται τεραστια βλαβη στους αλλους ή στην υγεια των χρηστων ΚΑΙ οτι δεν υπαρχει κανενας αλλος τροπος ελεγχου.

    Τι εννοείτε “δεν απαγορεύεται η χλωρίνη”; Επιτρέπεται να υπάρχει χλωρίνη στα τρόφιμα ή π.χ. στα καλλυντικά ;
    Μιλάμε για ουσίες που θα καταναλώνονται από ανθρώπους και η τοξικότητα αναφέρεται σε αυτήν την χρήση.

  9. Σωτήρη,
    Πριν μερικά χρόνια κάποιος που κάπνιζε μαριχουάνα ήταν ασυνήθιστο θέαμα και σύμφωνα με τις τότε κοινωνικές αντιλήψεις ξεκάθαρα κατακριτέο. Έτσι οι Αρχές τότε ήταν πιο αυστηρές και τιμωρούσαν με μεγαλύτερη ευκολία τους δράστες. (ο αριθμός τους ήταν σαφώς μικρότερος)
    Με το πέρασμα των χρόνων και με τις μοντέρνες αντιλήψεις έχει σχεδόν πάψει να θεωρείτε κατακριτέα συμπεριφόρα η χρήση χασις. Οι Αρχές προσαρμοζόμενες στις νέες συνθήκες και με δεδομένο τον μεγαλύτερο αριθμό χρηστών δεν εξαντλούν την αυστηρότητα τους πλέον σε αυτούς.
    Φυσικά πάντα προηγείται χρονικά η διαφορά της αντίληψης μας για κάτι και μετά γίνεται η απαραίτητη προσαρμογή της νομοθεσίας.
    Έτσι σήμερα ενώ σύμφωνα με το Νόμο και οι χρήστες τιμωρούνται έστω με μικρές ποινές (η Αστυνομία είναι υποχρεωμένη να τους συλλαμβάνει γιατί αν δεν το κάνει μπορεί να βρεθεί εκτεθειμένη για παράβαση καθήκοντος και άλλα τέτοια ωραία γραφειοκρατικά για την προστασία του πολίτη υποτίθεται) σύμφωνα με την καθημερινή πρακτική που καθρεφτίζει τις κοινωνικές αντιλήψεις οι χρήστες κατά το δυνατόν δεν συλλαμβάνονται αλλά ακόμα και αν συλληφθουν (για τον ανωτέρω λόγο) στα δικαστήρια τη γλιτώνουν (και καλώς) με μια μικρή τιμωρία. (όχι φυλάκιση)
    Γενικά πάντως έχω να πω το εξής, οι κοινωνικές αντιλήψεις για ένα θέμα είναι σαν ένα ποτάμι που παρασύρει μαζί του και τους νόμους και την γραφειοκρατία, πιστέψτε με δεν μπορείς να εφαρμόσεις νόμο αν αυτός είναι εκτός κοινωνικής πραγματικότητας (και επειδή στην Ελλάδα έχουμε πολλους τέτοιους, τελούν “εν υπνόσι”).
    Γιαυτό υποστηρίζω ότι ακόμα είναι νωρίς για να μιλάμε για πλήρη μη απαγόρευση των ναρκωτικών ουσιών αφού η ελληνική κοινωνία για πολλους λόγους δεν είναι έτοιμη να το δεχτεί.
    Διαφορετικά ισχύουν με τα μαλακά ναρκωτικά που στην πράξη πλέον έχουν σχεδόν νομιμιποιηθεί

  10. Έχοντας χάσει έναν αδερφό από ναρκωτικά, και έχοντας ζήσει το όλο δράμα για περίπου πέντε χρόνια, συμφωνώ 100% με τις επισημάνσεις του άρθρου. Η ποινικοποίηση των ναρκωτικών και η, ως συνέπεια, δυνατότητα αποκόμισης μεγάλου κέρδους από την εμπορία τους όχι απλώς δεν έχει αποτρέψει τη διάθεση των ναρκωτικών (όσοι υποστηρίζουν την ποινικοποίηση προφανώς δεν έχουν κάτσει να δουν πόσοι ναρκωμανείς μπαινοβγαίνουν στους καταβλισμούς των τσιγγάνων στο Ζεφύρι για να πάρουν πράμα ή δεν ξέρουν πόσο εύκολο είνα να βρει κανείς) αλλά αντίθετα δίνει σημαντικό κίνητρο στους εμπόρους να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια προκειμένου να εξασφαλίσουν το κέρδος τους, γεγονός που ανεβάζει την εγκληματικότητα όπως είχε γίνει κατά την ποταπαγόρευση στις ΗΠΑ, τότε που ανθούσαν συμμορίες όπως του Αλ Καπόνε.

    Από την άλλη, οι ήδη ναρκωμανείς αναγκάζονται να βάλλουν άλλα παιδιά μέσα για να γίνουν προμηθευτές τους (βαποράκια) ώστε να βγάλουν οι ίδιοι τη δόση τους, και αυτοί με τη σειρά τους βρίσκουν άλλους, και η αλυσίδα συνεχίζεται.

    Βέβαια, όταν μιλάω για νομιμοποίηση δεν εννοώ ελεύθερη διάθεση. Είμαι πεπεισμένος όμως ότι θα ήταν πολύ προτιμότερο αν τα χρήματα που ξοδεύονται για τον “πόλεμο” ενάντια στα ναρκωτικά πήγαιναν για να παρέχει το ίδιο το κράτος αφιλοκερδώς στα εξαρτημένα άτομα τη δόση τους και ταυτόχρονα ψυχολογική υποστηριξη για να απεξαρτηθούν, και στα παιδιά καλύτερη ενημέρωση για τους κινδύνους από τα ναρκωτικά. Τέτοια πολιτική θα είχε πολλαπλές θετικές επιπτώσεις.

    Πρώτων, θα επέφερε τεράστιο πλήγμα στις εγκληματικές οργανώσεις από τη μείωση του τζίρου. Δεύτερον, οι ήδη ναρκωμανείς δεν θα είχαν ανάγκη να βάλουν και άλλους στα δίχτια για να εξασφαλίσουν τη δόση τους, αφού αυτή θα ήταν διαθέσιμη δωρεάν. Τρίτον, για τον ίδιο λόγο, θα είχαμε λιγότερα μικρο-εγκλήματα όπως κλοπές. Τέταρτον, θα είχαμe λιγότερους θανάτους από κακής ποιότητας ή νοθευμένα ναρκωτικά.

    Πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι ναρκωμανείς είναι άρρωστοι που χρειάζονται ιατροφαρμακευτική και ψυχολογική υποστηριξη, και όχι εγκληματίες. Η απαγόρευση το μόνο που κάνει είναι να ενθαρρύνει την εγκληματική δραστηριότητα, και την προσέλκυση με διάφορα τενάσματα νέων πελατών.

  11. Δηλαδή Κώστα προτείνεις η παροχή ναρκωτικών να μετατραπεί σε κρατικό μονοπώλιο;

  12. Χάρη,

    μόνο για τα βαριά και εθιστικά π.χ. ηρωίνη. Από την άλλη, αν το κράτος τα διέθετε δωρεάν σε εξαρτημένα άτομα (υπό προϋποθέσεις) νομίζω δεν θα χρειαζόταν θεσμοθέτηση του κρατικού μονοπωλίου. Θεωρώ ότι εκ’ των πραγμάτων δεν θα υπήρχε κίνητρο ιδιώτες να αναλάβουν τη διάθεσή τους, κάτι που νομίζω είναι και το ζητούμενο.

  13. Συμφωνώ με τον SG ότι πρέπει πάντα να γίνεται διαχωρισμός ,δεν μπορείς δηλαδή να αντιμετωπίζεις την ηρωίνη όπως το μαύρο.
    Μια υποτιθέμενη νομιμοποίηση θα έπρεπε να συνδυαστεί με ένα μηχανισμό πληροφόρησης του κοινού ή να μη γίνει καθόλου. Ακόμη, θα πρέπει η εφαρμογή των σχετικών νόμων (για όρια ηλικίας , να μην κάνεις χρήση όταν οδηγείς κλπ) ,θα πρέπει να θεσπιστούν αυστηρότατες ποινές και φυσικά να εφαρμόζονται.
    Τέλος συμφωνώ με την πρόταση του Κώστα για την ηρωίνη ,νομίζω ότι στη Γερμανία υπάρχει σχετικός νόμος όπου σε εξαρτημένα άτομα μπορεί να χορηγηθεί ηρωίνη αν ο νοσοκομειακός γιατρός το κρίνει απαραίτητο.

  14. Χμ, η ιδέα για κρατικό μονοπώλιο στα ναρκωτικά με βάζει σε μεγάλο προβληματισμό. Τα ερωτήματα είναι πολλά.
    1)Αν καλύπτεται η ζήτηση των ήδη ναρκωμανών δεν θα συνεχίσει να υφίσταται μια μαύρη παράνομη αγορά για τους πρωτόπειρους χρήστες (κανείς δεν γεννιέται εθισμένος);
    2)Πώς θα προμηθεύεται τα ναρκωτικά το κράτος (εκτός αν αρκούν όσα εχει κατασχέσει,αυτό δεν το ξέρω).
    3)Και κυρίως , πώς θα εμποδιστεί η γέννηση μιας ναρκο-γραφειοκρατίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους χρήστες και την κοινωνία συνολικά, καθώς και για την μεγέθυνση της κρατικής εξουσίας.

  15. Και φυσικά έχουμε και το ηθικο-πολιτικό και οικονομικό ζήτημα του ποιος θα πλήρωνε για να λαμβάνουν δωρεάν όπως γράφει ο Κώστας, τη δόση τους οι ναρκομανείς. Οι φορολογουμενοι πολίτες προφανώς;

  16. Χάρη,

    μερικές απαντήσεις.

    1) Πιθανόν να υπάρχει, αλλά σίγουρα θα είναι πολύ μικρότερη από τώρα. Όπως έγραψα και πριν, το κίνητρο για κάποιον να προσελκύσει έναν νεο χρήστη είναι αμελητέο αν αυτός ο χρήστης μπορεί έπειτα να τα βρει από το κράτος δωρεάν. Ουσιαστικά εξαφανίζεις την ιδιωτική αγορά είτε είναι μαύρη είτε νόμιμη (και αυτό το συζητάω).

    2) Τα νοσοκομεία θα προμηθεύονται τα ναρκωτικά όπως προμηθεύονται όλα τα υπόλοιπα φάρμακα, και όπως προμηθεύονται σήμερα τη μεθαδόνη και τη μορφίνη.

    3) Τα λεφτά των φορολογούμενων πολιτών (και η αντίστοιχη κρατική γραφειοκρατία) μπορούν να ξοδευτούν για δυνάμεις καταστολής που θα προσπαθούν να εμποδίσουν τη διάπραξη αδικημάτων και για ποινικές διαδικασίες και φυλακές όταν αδικήματα τελούνται από όσους απεγνωσμένα ψάχνουν χρήματα για τη δόση τους, ή για να διαθέτουν τα ναρκωτικά στους εξαρτώμενους με παράλληλη υποστήριξη για να απεξαρτηθούν. Θεωρώ ότι η δεύτερη περίπτωση είναι η λιγότερο επιζήμια.

  17. Κάποιες ερωτήσεις-ενστάσεις

    1)Δεν νομίζω ότι εξαφανίζεις την αγορά έτσι, απλά δημιουργείται κινητρο για παρασκευή ναρκωτικών άλλων πέραν των κρατικά παρεχόμενων

    2)Η ηρωίνη αν δεν κάνω λάθος παρασκευάζεται σε ειδικά χημικά εργαστήρια μετά από την επεξεργασία της κόκας. Προτείνεις τη δημιουργία μιας κλειστής αγοράς κυβερνήσεων-ιδιωτικών χημικών εργαστηρίων μεταποίησης; Δεν θα δημιουργηθούν τα ίδια ακριβώς προβλήματα που δημιουργούνται σε περιπτώσεις στρεβλωμένων αγορών για άλλα προιόντα;

    Ή προτείνεις το κράτος να αναλάβει εξ ολοκλήρου την καλλιέργεια και παρασκευή (οπότε τα κόστη θα ΄μεγιστοποιηθούν για τους φορολογουμένους) ;

    3) Τι θα γίνει με άλλα διεγερτικά; Το κράτος θα αναλάβει την παρασκευή και διάθεση όλων των ναρκωτικών που κυκλοφορούν στην πιάτσα (κρακ,lsd, extacy , κοκαινη κλπ) ;

  18. Χάρη,

    1) Ίσως, αλλά προτιμώ η ιδιωτική πρωτοβουλία να επικεντρωθεί στην παραγωγή λιγότερο εθιστικών και επιβλαβών ναρκωτικών, παρά κρακ και ηρωίνης.

    2) Για την ηρωίνη κάνεις λάθος, είναι οπιούχο ναρκωτικό (και όχι διεγερτικό) που παράγεται από την παπαρούνα κατά τον ίδιο τρόπο που παράγεται και η μορφίνη. Πώς λοιπόν παρασκευάζεται και προμηθεύεται η μορφίνη στα νοσοκομεία (νομίζω από ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρίες)? Ε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα γίνεται και η παρασκευή ηρωίνης και φαντάζομαι ότι αντίστοιχες μέθοδοι μπορούν να βρεθούν και για το κρακ (που φτιάχνεται από κοκκαίνη).

    3) Το lsd και το extacy είναι διεγερτικά και πολύ επικίνδυνα, αλλά μη εθιστικά (ίσως ψυχολογικά αλλά όχι σωματικά) ναρκωτικά. Κατά συνέπεια για αυτά δεν είναι απαραίτητη η κρατική διανομή τους.

  19. ) Για την ηρωίνη κάνεις λάθος, είναι οπιούχο ναρκωτικό (και όχι διεγερτικό) που παράγεται από την παπαρούνα κατά τον ίδιο τρόπο που παράγεται και η μορφίνη. Πώς λοιπόν παρασκευάζεται και προμηθεύεται η μορφίνη στα νοσοκομεία (νομίζω από ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρίες)? Ε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα γίνεται και η παρασκευή ηρωίνης και φαντάζομαι ότι αντίστοιχες μέθοδοι μπορούν να βρεθούν και για το κρακ (που φτιάχνεται από κοκκαίνη).

    Το λάθος ήταν τεχνικό.Η κεντρική ερώτηση όμως μένει αναπάντητη:”Δεν θα δημιουργηθούν τα ίδια ακριβώς προβλήματα που δημιουργούνται σε περιπτώσεις στρεβλωμένων αγορών για άλλα προιόντα;” Δηλαδή μια περαιτέρω διόγκωση της κρατικά ελεγχόμενης γραφειοκρατίας του συστήματος υγείας, δυσανάλογη αύξηση των εξόδων για κακή παροχή υπηρεσιών κλπ;

    Για ποιο λόγο να μην νομιμοποιηθεί η αγοροπωλησία για τους -διαπιστωμένα- εθισμένους; Θυμίζω ότι οι υψηλές τιμές είναι απότοκος της απαγόρευσης. Και τουλάχιστον το κόστος της ουσίας είναι δίκαιο να το επωμίζεται ο ίδιος ο χρήστης και όχι οι φορολογούμενοι.

  20. Χάρη,

    το ερώτημα είναι το ίδιο που θα έθετα για κάθε άρρωστο. Ο εθισμένος σε κρακ ή στην ηρωίνη έχει ένα χαρακτηριστικό που δεν το έχει αυτός που χρησιμοποιεί π.χ. κάναβη ή extacy. Δεν μπορεί να εργαστεί λόγω των σωματικών επιπτώσεων που επιφέρει η χρήση τους. Άρα το ότι οι τιμές θα είναι χαμηλότερες δεν λύνει απαραίτητα το πρόβλημα, καθώς αφού δε μπορεί να δουλέψει ο μόνος τρόπος για να βρει τη δόση του είναι ζητιανεύοντας ή κλέβοντας. Και αφού δε μπορεί να πληρώσει ενοίκιο αναγκάζεται να κοιμάται στα παγκάκια πάρκων, στους σταθμούς των τραίνων, και πάει λέγοντας. Επί πλέον, δημιουργούνται τέτοιες επιδράσεις στον εγκέφαλό και το σώμα του χρήστη ηρωίνης ή κρακ (π.χ. σταματάει ο οργανισμός να παράγει από μόνος του ενδορφίνες που ρυθμίζουν την αίσθηση του πόνου) που γίνεται πολύ δύσκολο να απαγκιστρωθεί από αυτά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο εθισμένος στα συγκεκριμένα ναρκωτικά δε μπορεί να επωμιστεί το κόστος της ουσίας όπως λες, ενώ δεν μπορέι να το κόψει αυτόματα με βάση μόνο τη βούληση του(για αυτό και ονομάζεται εξαρτημένος). Εγώ βλέπω λοιπόν δυο βασικούς λόγους που δικαιολογούν την κρατική παρέμβαση, πέρα βέβαια από τον ανθρωπιστικό.

    Πρώτον, επειδή τα ναρκωτικά αυτά δημιουργούν σχεδόν δια βίου πελάτες υπάρχει σημαντικό κίνητρο στους παραγωγούς να εθίσουν παιδιά με διάφορα τεχνάσματα (π.χ. εκεί που πας να πάρεις κάναβη σου λέει ο άλλος, ρε συ ξέμεινα, αλλά θες να δοκιμάσεις κάτι πολύ καλύτερο που έχω?). Αυτός δε που θα εθιστεί μετά θα προσπαθήσει να βρει άλλους για να αποκομίσει τα έσοδα για τη δική του δόση, και δημιουργείται έτσι μια αλυσίδα. Δηλαδή εσύ θες να δώσεις άδεια σε βαποράκια να κάνουν πιάτσα δίπλα στα σχολεία? Διότι εκεί οδηγεί η πλήρης νομιμοποίηση χωρίς κρατικό έλεγχο. Αντίθετα, κάνοντας π.χ. την ηρωίνη διαθέσιμη δωρεάν μέσω ειδικών κέντρων σπάει αυτή η αλυσίδα.

    Δεύτερον, για τα χρήματα των φορολογούμενων, επαναλαμβάνω ότι ούτος ή άλλως αυτά θα τα ξοδέψεις. Ή θα τα δώσεις για την καταπολέμηση των εγκλημάτων που διαπράττουν όσοι εξαρτημένοι προσπαθούν να βρούν τα χρήματα για τη δόση τους, ή για να καθαρίζεις την Ομόνοια ή κάποιο πάρκο από τα ούρα των χρηστών που κοιμούνται εκεί, άσε δε το θέαμα που αντικρίζουν οι περαστικοί. Ε, εγώ λέω ότι καλύτερα να τα δώσεις ώστε τα εξαρτημένα αυτά άτομα να έχουν εναλλακτικές που δεν επιβαρύνουν περισσότερο τους γύρω, π.χ. να έχουν τη δόση τους ώστε να μην χρειάζεται να κλέψουν ή να προσυλιτίσουν άλλους, και ίσως ένα κατάλυμα ώστε να μην χρειάζεται να κοιμούνται στα πάρκα, στους σταθμούς, και τις πλατείες. Κακά τα ψέματα, η χρήση ορισμένων ναρκωτικών έπιφέρει λεγόμενες (στα οικονομικά) αρνητικές εξωτερικές οικονομίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις ενδεχόμενα κρατική παρέμβαση να έχει θετικές επιπτώσεις. Για αυτό άλλωστε και το κράτος καλύπτει εν μέρει το κόστος των εξαρτημένων που προσπαθούν να κόψουν την ηρωίνη, επιδοτώντας οργανισμούς όπως ο ΟΚΑΝΑ ή το 18 Άνω, αντί να αφήσει τους χρήστες να επωμιστούν αποκλειστικά το κόστος. Εσύ είσαι εναντίον αυτού?

    Αν εσύ θεωρείς ότι προτιμάς να ζεις σε μια πόλη με μεγαλύτερη εγκληματικότητα και όλα τα παραπάνω παρά να διαθέσεις μέρος των φορολογικών σου εισφορών προς αυτόν τον σκοπό δικαίωμά σου, αλλά δεν είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω.

  21. το ερώτημα είναι το ίδιο που θα έθετα για κάθε άρρωστο. Ο εθισμένος σε κρακ ή στην ηρωίνη έχει ένα χαρακτηριστικό που δεν το έχει αυτός που χρησιμοποιεί π.χ. κάναβη ή extacy. Δεν μπορεί να εργαστεί λόγω των σωματικών επιπτώσεων που επιφέρει η χρήση τους

    Γενικά η θεραπεία του αρρώστου ακούω συχνά να ταυτίζεται με τη δόση του. Έχω την εντύπωση ότι ο συλλογισμός είναι λανθασμένος.Θεραπεία για τον εξαρτημένο είναι η απεξάρτηση. Συνεπώς η δόση απλά διαιωνίζει και εκφυλίζει μια ήδη άρρωστη κατάσταση. Η δωρεάν παροχή της ουσίας νομίζω ότι δημιουργεί αντικίνητρο στην απεξάρτηση του εθισμένου,τόσο για τον ίδιο όσο και για το περιβάλλον του.

    Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο εθισμένος στα συγκεκριμένα ναρκωτικά δε μπορεί να επωμιστεί το κόστος της ουσίας όπως λες, ενώ δεν μπορέι να το κόψει αυτόματα με βάση μόνο τη βούληση του(για αυτό και ονομάζεται εξαρτημένος). Εγώ βλέπω λοιπόν δυο βασικούς λόγους που δικαιολογούν την κρατική παρέμβαση, πέρα βέβαια από τον ανθρωπιστικό.

    Ούτε ο αλκοολικός μπορεί συχνά να επωμιστεί το κόστος της “ουσίας” του. Δικαιολογείται άραγε η κρατική παρέμβαση και εδώ για να ικανοποιηθεί η Ανάγκη του με τη δωρεάν παροχή αλκοόλ;

    Δηλαδή εσύ θες να δώσεις άδεια σε βαποράκια να κάνουν πιάτσα δίπλα στα σχολεία?

    Εντελώς λάθος το συμπέρασμα.

    1) Αν το βλέπεις απ την σκοπιά των γονιών και των μαθητών, λίγη διαφορά θα κάνει αν στα σχολεία θα κάνουν πιάτσα βαποράκια ή έμποροι που θα πουλάν έκστασυ και άλλα διεγερτικά (τα οποία κατά δήλωση σου δεν θα παρέχονται από το κράτος,αρα θα επιτραπεί η πώληση τους)

    2) Σε κάθε περίπτωση οι πωλήσεις θα είναι παράνομες για ανηλίκους,συνεπώς με σωστή αστυνόμευση , θα κρατούνται σε χαμηλά επίπεδα.

    3)Δεν μιλαμε για πλήρη απελευθέρωση αλλά για πώληση σε συγκεκριμένα καταστήματα υπό συγκεκριμένες συνθήκες (με την παροχή σχετικά ποιοτικής ουσίας, συνθήκες υγιεινής κατά την πώληση, διάθεση χώρων για τη χρήση κλπ).

    Για αυτό άλλωστε και το κράτος καλύπτει εν μέρει το κόστος των εξαρτημένων που προσπαθούν να κόψουν την ηρωίνη, επιδοτώντας οργανισμούς όπως ο ΟΚΑΝΑ ή το 18 Άνω, αντί να αφήσει τους χρήστες να επωμιστούν αποκλειστικά το κόστος. Εσύ είσαι εναντίον αυτού?

    Αν θεωρήσουμε τον χρήστη άρρωστο (που όντως είναι) αυτή για μένα είναι η θεραπεία του.Συνεπώς μέσα στα πλαίσια της πολιτικής του κράτους για την υγεία μπορώ να δικαιολογήσω την παροχή ενος κονδυλίου για τη θεραπεία των απεξαρτημένων όπως δέχομαι και την παροχή περίθαλψης για άλλες ασθένειες.

  22. Όταν ένα είδος (στο παράδειγμά μας τα ναρκωτικά), βγαίνει στην παρανομία, τότε έχεις τα εξής αποτελέσματα:
    -Δημιουργείται μια μαφία πώλησης του είδους που ανεβοκατεβάζει τις τιμές κατά βούλησιν. Στην περίπτωση μάλιστα ισχυρής ψυχοσωματικής εξάρτησης ο χρήστης αναγκάζεται να καταφύγει και στην παρανομία για να ανταπεξέλθει. (χτύπησαν ηλικιωμένο για να του πάρουν 50 Ευρώ κλπ). Έτσι όχι μόνο οι έμποροι αλλά και πολλοί πελάτες συμπαρασύρονται σε παράνομες ενέργειες.
    -Χάνεται η όποια πιθανότητα για έλεγχο της ποιότητας. Πωλείται ό,τι να’ναι όπως να’ναι με ολέθριες συνέπειες και πάλι για τον χρήστη.
    Αυτά θα μπορούσαν να αποφεχθούν με τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Νομιμοποίηση όμως έτσι ξαφνικά, καλημέρα είμαστε το coffee shop της γειτονειάς σας; Σίγουρα θα πρέπει να διασφαλιστούν οι παρακάτω παράγοντες:
    -Αν θα νομιμοποιηθούν όλα τα ναρκωτικά ή μόνο τα μη σκληρά (όπως στην Ολλανδία)
    -Τι προδιαγραφές θα πρέπει να πληρούνται για τον αγοραστή (μπορεί ένας αστυνομικός/φαντάρος/κάποιος που έχει πρόσβαση σε όπλο να αγοράσει ναρκωτικά;), εννοείται αυστηρώς τα όρια ηλικίας και πιστοποιητικό υγείας απαραίτητα για την αγορά. Πόση ποσότητα δικαιούται ο καθένας; Να βάλω το μεγάλο μου αδερφό να μας αγοράσει χαπάκια;
    -Τι θα γίνει με την περίπτωση της ηρώίνης όταν διακυβεύεται η ζωή του χρήστη. Για το ποιος θα την παρασκευάζει απάντησε ο Κώστας. Συμφωνώ να χορηγείται μόνο από τα νοσοκομεία (για να υπάρχει άμεση πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια) ,να χορηγείται πάντα παρουσία γιατρού και φυσικά μόνο υπό περιπτώσεις. Δε συμφωνώ να έχει ένας τυχαίος πρόσβαση στην ηρωίνη με τη δικαιολογία ήθελα να δω πως είναι. Όχι γιατί δεν πιστεύω στην ελεύθερη βούληση ,αλλά επειδή όταν η εξάρτηση γίνει ψυχοσωματική δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για άτομα με ελεύθερη βούληση. Ποιος μας εγγυάται ότι όταν ένας χρήστης θελήσει να το κόψει αργότερα ,θα τα καταφέρει;

  23. Να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με το ναυάγιο. Και στο Χάρη επιγραμματικά

    Θεραπεία για τον εξαρτημένο είναι η απεξάρτηση. Συνεπώς η δόση απλά διαιωνίζει και εκφυλίζει μια ήδη άρρωστη κατάσταση. Η δωρεάν παροχή της ουσίας νομίζω ότι δημιουργεί αντικίνητρο στην απεξάρτηση του εθισμένου,τόσο για τον ίδιο όσο και για το περιβάλλον του.

    Δυστυχώς εκ πείρας…Το κίνητρο για τον εξαρτημένο είναι ότι θέλει να πάρει τη ζωή του πίσω στα χέρια του. Όχι διότι δε μπορεί να βρει τη δόση του. Υπάρχουν φορές που ψυχίατροι λένε καλύτερα να έχει μια δόση ώστε να συντηρείται μέχρι να χτίσουμε την ψυχολογία του όπως χρειάζεται για το δύσκολο εγχείρημα της απεξάρτησης, παρά να γυρνάει στους δρόμους και τους τεκέδες.

    Αν το βλέπεις απ την σκοπιά των γονιών και των μαθητών, λίγη διαφορά θα κάνει αν στα σχολεία θα κάνουν πιάτσα βαποράκια ή έμποροι που θα πουλάν έκστασυ και άλλα διεγερτικά (τα οποία κατά δήλωση σου δεν θα παρέχονται από το κράτος,αρα θα επιτραπεί η πώληση τους)

    Νομίζω δεν έχεις καταλάει τη διαφορά των ναρκωτικών που αναφέρεις και της ηρωίνης ή του κρακ. Ο χρήστης έκστασυ δεν έχει ανάγκη να πάει να πουλήσει για να βγάλει τη δόση του, ο χρήστης ηρωίνης έχει. Η δε χρήση έκσταση δεν δημιουργεί εθισμό, αντιθετα με τη χρήση ηρωίνης (δεν ξέρω γιατί επαναλαμβάνομαι χωρίς να γίνομαι κατανοητός).

    Δεν μιλαμε για πλήρη απελευθέρωση αλλά για πώληση σε συγκεκριμένα καταστήματα υπό συγκεκριμένες συνθήκες (με την παροχή σχετικά ποιοτικής ουσίας, συνθήκες υγιεινής κατά την πώληση, διάθεση χώρων για τη χρήση κλπ).

    Σε συνέχεια του παραπάνω σχολίου, και τι εμποδίζει κάποιον να πάει να αγοράσει ηρωίνη από το κατάστημα της γειτονιάς του και να πάει να το πουλήσει στον ανήλικο για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω? Επαναλαμβάνω, ο χρήστης έκστασυ δεν έχει ανάγκη να το κάνει παίρνοντας το ρίσκο της παρανομίας στο βαθμό του ηρωινομανή.

    Συνεπώς μέσα στα πλαίσια της πολιτικής του κράτους για την υγεία μπορώ να δικαιολογήσω την παροχή ενος κονδυλίου για τη θεραπεία των απεξαρτημένων όπως δέχομαι και την παροχή περίθαλψης για άλλες ασθένειες.

    Συμφωνώ απόλυτα. Όμως το τι είναι θεραπία πρέπει να το αποφασίσει ο θεράπον ιατρός, όχι εσύ και εγώ. Το ξέρεις ότι υπάρχουν ψυχίατροι που παρανομούν από ανάγκη δίνοντας σε ηρωινομανής δόση γιατί θεωρούν ότι αυτό χρειάζεται εκείνη την ώρα το άτομο? Και βέβαια ο χορηγία από τα νοσοκομεία μπορεί να γίνει με αντίστοιχες δεσμεύσεις από τον εξαρτημένο που θα έχουν σκοπό να τον οδηγήσουν σταδιακά στην απεξάρτηση. Έστω και χωρίς όμως, προτιμώ να έχει τη δόση του, παρά να ψάχνει ποιον θα κλέψει ή ποιόν άλλον θα εθίσει για να την εξασφαλίσει μόνος του.

  24. Νομίζω δεν έχεις καταλάει τη διαφορά των ναρκωτικών που αναφέρεις και της ηρωίνης ή του κρακ. Ο χρήστης έκστασυ δεν έχει ανάγκη να πάει να πουλήσει για να βγάλει τη δόση του, ο χρήστης ηρωίνης έχει. Η δε χρήση έκσταση δεν δημιουργεί εθισμό, αντιθετα με τη χρήση ηρωίνης (δεν ξέρω γιατί επαναλαμβάνομαι χωρίς να γίνομαι κατανοητός).

    Ούτε και εγώ ξέρω.Ίσως να φταίει ο τρόπος που έθεσες το επιχείρημα. Επικεντρώθηκες στην εγκληματοποίηση του εθισμένου θίγοντας παράλληλα τις κοινωνικές της προεκτάσεις (εμποριο σε ανηλίκους).

    Ως προς την εγκληματοποίηση του εθισμένου, ο Μιχάλης Πιτσιλίδης έγραψε ότι η απελευθέρωση της χρήσης θα φέρει μεταξύ άλλων”: καθαρή και φτηνή ουσία,βελτίωση συνθηκών υγιεινής κατά τη χρήση, προσέγγιση του χρήστη…μειωση της εγκληματικότητας..” (Jerome H.Jaffe, Εθισμός και Κατάχρηση Τοξικών Ουσιών,1995, σελ 7-8)Είναι φανερό , σχεδόν αυτονόητο, ότι η φτηνή ουσία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη μειωμένη εγκληματικότητα. Και η τιμή της ουσίας παραμένει τεχνητά ανεβασμένη λόγω της απαγόρευσης.Συνεπώς η λύση είναι οφθαλμοφανής.

    Τώρα σχολιάζοντας το θέμα του παράνομου εμπορίου στα σχολεία per se η απάντηση μου ηταν ότι ούτε ο κρατικός έλεγχος με τη μορφή της μονοπωλιακής παροχής ναρκωτικών στους ναρκομανείς δεν πρόκειται να σταματήσει το εμπόριο στα σχολεία. Αν δεν πάει το βαποράκι θα πάει ένας “φουκαράς” έναντι αμοιβής, ή ακόμα και μέλη της συμμορίας του εμπόρου. Συνεπώς ούτε έτσι εξαλείφεται το εμπόριο στα σχολεία. Η μόνη λύση είναι η σωστή αστυνόμευση των συγκεκριμένων χώρων και η επιτήρηση του γονιού.

    Το ξέρεις ότι υπάρχουν ψυχίατροι που παρανομούν από ανάγκη δίνοντας σε ηρωινομανής δόση γιατί θεωρούν ότι αυτό χρειάζεται εκείνη την ώρα το άτομο?

    Φυσικά το ξέρω.Ακόμα ένα υποπροιόν της Απαγόρευσης. Aλλά φυσικά η χρήση που προτείνουν δεν νομίζω να εκτεινεται επ αόριστον , ούτε νομίζω ότι αρκεί για να θεμελιωθεί πρακτικά το κρατικό μονοπώλιο στα σκληρά ναρκωτικά. Ότι δλδ αναλαμβάνει κρατικός φορέας την δωρεάν παροχή ΄της δόσης σ όλους τους ναρκομανείς αορίστως επειδή κάποιοι ψυχίατροι μπορεί να θεωρήσουν ότι ορισμένοι ασθενείς τους χρειάζονται σε μια δεδομένη χρονική στιγμή τη δόση τους…

  25. Here’s my take on Drugs: If you commit a violent crime on drugs or alcohol,
    you hang. Forget possession. Watch how quickly the druggies seek
    treatment. This means giving you freedom in exchange for personal
    responsibility. The biggest problem we have today with drugs is that parents
    see their drug-taking children as victims. They refuse to accept that they,
    the parents, are the ones most responsible. Today we have a system where
    drug taking is used to reduce rather than increase the penalty. but the drug
    taker knew when they took the drugs, the could commit a crime. We had this
    situation here in New York, where a woman on angel dust crashed at high speed
    into two of Archbishop Iakovos most trusted advisors (their death was what
    really led to Iakovos demise). The district attorney (isagelevs) had just
    defeated a Greek classmate of the younger priest and he prosecuted the driver
    for murder, saying she knew what she was doing. If you can increase the
    penalty for using a gun or for making racial insults, you can increase it for
    taking drugs.

  26. […] H δημοσίευση της ομιλίας μου για το Μίλτον Φρήντμαν είχε ως αποτέλεσμα να τοποθετηθούν αρκετά σχόλια στην ιστοσελίδα του e-rooster και να δεχθώ δεκάδες ηλεκτρονικά μηνύματα από προβληματισμένους με το θέμα αναγνώστες. Επιλέγω κατ΄ανάγκην πολύ λίγα από αυτά προκειμένου να δώσω ωρισμένες απαντήσεις. […]

Σχολιαστε